Andrzej Żuławski – ‘Sick Bacchus’ światowego kina.
Andrzej Żuławski – był moją ostatnią ‘żyjącą’ – artystyczną inspiracją – pokrewną naturą – bytem po stokroć ekscytującym – zarażającym szałem wizualnym – przeżyciem szamańskim – histerią – ekstazą intelektualną – wyciem do księżyca. Śmierć jak śmierć. Zwykły banał, który jednak staje się koszmarem, kiedy odchodzi ktoś bliski. Dla Żuławskiego, tak jak dla mnie –