Andrzej Wajda w swoich filmach opowiadał z rozmachem o pięknie i sile życia.
Płodny, Silny, Zdecydowany, Charyzmatyczny, Gigantyczna Męska Energia z Wytryskami
Élan vital.
Najbardziej cenię Wajdę za filmy z lat siedemdziesiątych:
The Birch Wood (Brzezina, 1970),
Landscape After the Battle (Krajobraz po bitwie, 1970),
The Wedding (Wesele, 1973)
The Promised Land (Ziemia obiecana, 1974),
The Shadow Line (Smuga cienia, 1976),
Man of Marble (Człowiek z marmuru, 1977)
The Maids of Wilko (Panny z Wilka, 1979)
oraz z początku lat osiemdziesiątych
The Orchestra Conductor (Dyrygent, 1980),
Man of Iron (Człowiek z żelaza, 1981),
Danton (1983)
Intesywne obrazy filmowe przenikając przez skórę i ssące Cię po same kości.
Wnikajce w komórki i żyjące wraz z Tobą na różnych poziomach świadomości.
Jak każde wielkie dzieła sztuki.
Bo,
Andrzej Wajda Wybitnym Artystą Był,
kreował światy w które dzięki medium filmowemu jak zahipnotyzowani, przenikaliśmy się nawzajem by stopić się w jedność i czuć jak arcypiękne jest życie.
Ave.
Monika K. Adler
Londyn, 10 X 2016