THE AMBIVALENT BODY: ON THE SHORT FILMS OF MONIKA K. ADLER By Robert Smart Paraphilia Magazine, January 2014 Adler’s next film, Purification, is short, just under five-minutes long. The description provided for the film states: Affliction, purify, virtue – Seville, December 2008. Cardinale Alessandro Zacchia II decided to purify a young Polish nun to free
Kosmos – Gombrowicz – Żuławski – Witold – Jonathan Genet – Film zamykający fascynującą twórczość reżysera. Udany to film. Intrygujący. Dziwaczny. Zboczony. Ledwo normalny. Nie nudny i nie paskudny. No i cóż, że francuski. Ekspresyjny, płaski wcale. Gigantycznie melancholijny o miłości zwanej potocznie bólem płodzenia dzieł wielorakich. Więcej takiej ‘miłości’ w filmie chcę, Ja. Na
Tangarines (2016) – Owoce Wojny. Zaza Urushadze w filmie Tangerines w prosty acz głęboko poetycki sposób przedstawił bezsens wszelkich działań wojennych. Rok 1992. Dwaj estońscy plantatorzy mandarynek Starzec Ivo (Lembit Ulsfak) i jego przyjaciel Margus przygotowują się do zbioru owoców, mimo iż Abchazja, kraina, gdzie leży ich wioska, walczy o odłączenie się od Gruzji. Oczekiwanie
Paraphilia Magazine – from THE AMBIVALENT BODY: ON THE SHORT FILMS OF MONIKA K. ADLER By Robert Smart In Mutability, Adler’s most recent film features Adler as an alluring corpse laid out on an autopsy table while her obsessed former analyst carries out an illicit autopsy on her, attempting desperately to nail down the essence
The Beauty of the Shadow/Review from The Ambivalent Body: On The Short Films Of Monika K. Adler, 2013 written by Rob Smart In Adler’s first film The Beauty of the Shadow, produced in 2011, the influence of Warhol and Madonna are perhaps most evident. Featuring Adler herself as the protagonist (with her narration voiced by
Film był pierwszym medium, które przykuło moją uwagę w tym wcieleniu. Pierwszym i właściwie najważniejszym. Najokazalej przemiawiającym do mnie i najlepiej przyswajalnym. Najdotkliwiej fascynującym. Ludzki los… Historie opowiadające o tym kim jesteśmy, skąd przyszliśmy i dokąd zmierzamy, jakich dokonujemy wyborów i dlaczego. Dzieciństwo spędziłam głównie w kinie, w małomiasteczkowym, komunistycznym kinie ‘Warszawa’ w Gostyninie, zbudowanym
Dybuk przylgnął do Petera/Pythona (Itay Tiran) w przeddzień jego ślubu z piękną Żanettą (Agnieszka Żulewska). Przylgnął i tak z nim tańczył, aż wyrwał go z rzeczywistości, jeśli taka kiedykolwiek istniała. Hana, bo tak przedstawił się dybuk, wykorzystała sprzyjający moment by w postaci Petera mogła spełnić swe przeznaczenie, które dawno temu przerwała jej okrutna śmierć, ukrywszy
Mówią, że niewola przenoszona jest jak życie, drogą płciową. Wyssana z mlekiem matki, systemowa i socjalna, międzynarodowa i ponadczasowa, wgrana programowo na wieki wieków Amen. Z taką niewolą chciała rozprawić się Grace, bohaterka filmu Manderley w reżyserii Larsa von Triera, która opuściwszy miasto ‘dobrych ludzi’ o wdzięcznej nazwie Dogville, na jednej z plantacji bawełny w
Dear Friends, It was very successful, fruitful and productive year! I want to say thank you to: Aeon Rose – Sick Bacchus – Ontology Films Kisito Assangni – TIME is Love Screening – international video art program. Anabelle Boko – Time is Love Screening Wilfried Agricola de Cologne – Cologne OFF – Art & moving
Sick Bacchus (2016) W pułapce przejedzenia. Londyn to fantastyczna metropolia. Jedna ze stolic światowej konsumpcji. Wiecznie głodny, trawiący i wydalający żywy organizm. Moloch wchłaniający kozły ofiarne. Klasowość. Hierarchiczność. Panowie i Niewolnicy. Super Rich i masa sługusów z całego świata zapierdalająca by kasa się zgadzała. Gdzieś w tle ciche popierdywanie o uprzejmości, poprawności politycznej, prawach człowieka,
