Dybuk przylgnął do Petera/Pythona (Itay Tiran) w przeddzień jego ślubu z piękną Żanettą (Agnieszka Żulewska). Przylgnął i tak z nim tańczył, aż wyrwał go z rzeczywistości, jeśli taka kiedykolwiek istniała. Hana, bo tak przedstawił się dybuk, wykorzystała sprzyjający moment by w postaci Petera mogła spełnić swe przeznaczenie, które dawno temu przerwała jej okrutna śmierć, ukrywszy ją – przepiękną – żydowską – pannę młodą pod konorami drzew na ziemi dziadka Żanetty.
Stłamszone demony, powracają. Pora na zemstę.
Marcin Wrona: Film w warstwie metaforycznej mówi o próbie wymazywania przeszłości, co wydaje mi się niemożliwe. Nie możemy się odciąć od korzeni, nie możemy zapomnieć tysiącletniej wspólnej historii, udawać, że jej nie było, czy całkowicie się od niej odłączyć. (…) Zależało nam, żeby ten film był nowym otwarciem wpuszczającym naszą percepcję trochę na inne ścieżki, a nie tylko rozgrzebywaniem holokaustowych traum.
*
Historia.
Korzenie. Te wspólne i te mniej.
Czy warto grzebać w ziemi, rozstrząsać sadyzm przeszłych pokoleń.
A może kąpać się we krwi ofiar i współczuć, aż do utraty tchu?
Czym jest pamięć?
Samobiczowaniem?
Samogwałtem?
Powielaniem prawd nieprawdziwych?
Czy wina istnieje?
Nie.
Obwiniają by karać.
By stać w miejscu.
To już było.
A gdzie przyszłość?
Bo tylko ta ma sens!
Świetny film
10/10
Polecam!
*
1h 34min | Thriller | 16 October 2015 (Poland)
A bridegroom is possessed by an unquiet spirit in the midst of his own wedding celebration, in this clever take on the Jewish legend of the dybbuk.
Director: Marcin Wrona
Writers: Pawel Maslona, Marcin Wrona
Stars: Itay Tiran, Agnieszka Zulewska, Andrzej Grabowski
Dybuk (hebr., jid. דיבוק, dibuk – „przylgnięcie”) – w mistycyzmie i folklorze żydowskim zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby. Dybukiem nazywa się też samego ducha, duszę zmarłego, która nie może zaznać spoczynku (czy też, wśród zwolenników kabały, reinkarnacji) z powodu popełnionych grzechów, i szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Wedle niektórych mistyków podatnymi na opanowanie przez dybuka miały być osoby grzeszne, zaś duchy przejawiać miały szczególną aktywność w noc święta Jom Kippur (Dzień Pojednania, Sądny Dzień).
In Jewish mythology, a dybbuk (Yiddish: דיבוק, from the Hebrew verb דָּבַק dāḇaq meaning “adhere” or “cling”) is a malicious possessing spirit believed to be the dislocated soul of a dead person.